Ιωνάθαν

            Λαυρεντιάδης - Βενιζέλος 

Οταν ο Λαυρεντιάδης γίνεται τραπεζίτης άλλα Κοσκωτά αγοράζοντας μετοχές της OMEGA BANK γίνεται και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της μαζί τον Νίκο Παπανδρέου, αδελφό του τ. πρωθυπουργού και το Νίκο Μπακατσέλο, πρώτο ξάδελφο της γυναίκας του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Στη συνέχεια αγόρασε άλλη μία   Τράπεζα  την PROTON BANK ,αμέσως μετά την αγορά, οι δύο τράπεζες συγχωνεύτηκαν με τρόπο που δημιούργησε αρκετό θόρυβο.  Η Τράπεζα Proton, σύμφωνα με τις ανακριτικές αρχές, χρησιμοποιήθηκε από τον Λαυρεντιάδη, όπως η Τράπεζα Κρήτης από τον Κοσκωτά. Για να χρηματοδοτεί δηλαδή τις επιχειρήσεις του. Και αναζητείται αν ουσιαστικά χρηματοδοτούσε τον ίδιο και μόνο μέσα από ένα πολύπλοκο εταιρικό σχήμα στο οποίο συνεχώς προσέθετε πολλές και αρκετές φορές άχρηστες εταιρείες.
Τον Ιούλιο του 2011 η Αρχή για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος ζήτησε τη δέσμευση 51 εκατ. ευρώ από τους λογαριασμούς του κ. Λαυρεντιάδη θεωρώντας ότι το συγκεκριμένο ποσό υπεξαιρέθηκε από την "Proton Bank".  Τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σπεύδει και με τον νόμο 3904/10  (γίνεται  αναθεώρηση του  άρθρου 384 του Ποινικού Κώδικα...) και θεσμοθετείται το ακαταδίωκτο για όσους επιστρέψουν χρήματα από κατάχρηση.
Τώρα ο   Λαυρεντιάδης επιστρέφει τα 51 εκατομμύρια που του αποδίδουν πως καταχράστηκε, και δεν ασκείται δίωξη χάρη στο νόμο του Βενιζέλου .
 Την περίοδο εκείνη που οι εισαγγελικές αρχές ελέγχουν τον Λαυρεντιάδη και την Proton Bank για κατάχρηση και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών παίρνει απόφαση να επιδοτήσει την Proton από τα αδιάθετα του Δημοσίου. Τα στελέχη του λογιστηρίου του κράτους ενημερώνουν τον Βενιζέλο ότι αυτό είναι παράνομο γιατί με βάση το νόμο η Τράπεζα έπρεπε να επιστρέψει 70 εκατομμύρια.
Ο Βενιζέλος όμως δεν κωλώνει  δίνει 100 εκατομμύρια στην Proton και λίγο αργότερα άλλα 800 για να την κρατικοποιήσει τα οποία φορτώνει στο δημόσιο χρέος δηλαδή στις πλάτες μας. Και όχι μόνο αυτό. Ο Βενιζέλος ο συντάκτης του νόμου περί ευθύνης υπουργών δεν αρκείται στη κάλυψη που του παρέχει αυτό το νομικό έκτρωμα έχει ανασφάλειες φοβάται για την νομιμότητα των πράξεών του , έτσι φροντίζει να εισάγει τροπολογία στο νόμο 4002/11 η οποία προβλέπει ακαταδίωκτο αναδρομικά από το 1996 για όσους υπουργούς Οικονομικών έχουν επιδοτήσει τις Τράπεζες στο όνομα μια αόριστης έννοιας που ονομάζουν «συστημική ευστάθεια των Τραπεζών». Τελικώς, όμως, ο Λαυρεντιάδης δεν φαίνεται να εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο. Αν όσα του καταλογίζουν αυτή τη στιγμή οι εισαγγελικές έρευνες αποδειχθούν αληθινά, τότε ο Κοσκωτάς θα φαντάζει μπροστά του ένας ευγενής πρόσκοπος. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις που προκύπτουν από τα πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος τα οποία δεν αξιοποιήθηκαν όταν έπρεπε και όπως έπρεπε, ο Λαυρεντιάδης έχει δώσει από την Τράπεζά του 700 εκατομμύρια για να χρηματοδοτήσει επιχειρήσεις του άμεσου ή έμμεσου ενδιαφέροντός του. Χωρίς βέβαια εγγυήσεις και αντικρίσματα.