Ο Αλέξης Τσίπρας, η αντιπολίτευση και το Μνημόνιο: Αλήθειες και ψέματα

Ο πρωθυπουργός δεν κυβερνάει επειδή έδωσε συγκεκριμένες υποσχέσεις. Το αντίθετο: κυβερνάει επειδή τις εγκατέλειψε. 

Του Γιώργου Λακόπουλου

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς  την αντιπολίτευση και κάποια ΜΜΕ, ότι στραβό υπάρχει αυτή την ώρα στην Ελλάδα οφείλεται αποκλειστικά  στη σημερινή κυβέρνηση. Στους <κομμουνιστές> που θα έλεγε κι ο Αδωνις.

Ο Τσίπρας βάζει φόρους, κόβει συντάξεις και μισθούς, διασύρει τη χώρα διεθνώς, βουλιάζει την οικονομία, καταστρεφει τις προοπτικες, θέλει να φιμώσει και την ενημέρωση. Τίποτε -τίποτε όμως- δεν πάει καλά. Εξ αιτίας του. Και βέβαια κυβερνά επειδή πριν από τις εκλογές ειπε ψέματα. 

Ασφαλώς, αντιπολίτευση είναι θα πει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Για μιντιάρχες υπο έλεγχο πρόκειται, θα αντισταθούν ως το  τέλος. Αλλά αν είμαστε τόσο άσχημα, ο Τσίπρας μας έφερε ως εδώ; 

Για τον πιο αυστηρό κριτή των εξελιξεων, η πραγματικότητα, για τη χώρα και την κυβέρνηση κάθε άλλο παρά είναι όπως την αναδεικνύει η αντιπολίτευση -που κάνει τη δουλειά της- και κάποια ΜΜΕ που κάνουν το άσπρο μαύρο. Αν δούμε τη "μεγάλη εικόνα", δεν περνά μέρα που να μην αναγνωρισθεί η πρόοδος την τελευταία διετία  από κοινοτικούς και διεθνείς  παράγοντες. Δεν υπάρχει μετρήσιμο πεδίο πολιτικής, στο οποίο η κατάσταση να μην είναι καλύτερη από κάθε άλλη φορά στα επτά χρόνια της κρίσης. Αναγνωρίζεται από όλους. Πλην Λακεδαιμονίων... Αλλά όπως έλεγε και ο Καβάφης: " Για Λακεδαιμονίους θα μιλάμε τώρα;"

Ας μιλήσουμε για την πραγματική κατάσταση. Οι Συριζαιοι έκαναν λάθη που κόστισαν. Κάποιες καθυστερήσεις οφείλονται σε ανεπάρκεια πολιτικού προσωπικού. Σε πολλά προβλήματα, οι λύσεις θα έπρεπε ήδη να έχουν βρεθει. Υπάρχει κι η στραβή γραμμή στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Αλλά έλεος. Δεν χρεωκοπήσαν τη χώρα οι Συριζαίοι. Χρεοκοπημένη την πηραν, με διαφθορά, κακοδιοίκηση, Μνημόνια και διεθνή οικονομικο έλεγχο.

Ό Τσίπρας, από τη στιγμή που αναγνώρισε ότι  ηταν που ήταν ο γιαλός στραβός, αν συνέχιζε και ιδιος να αρμενίζει στραβά δεν θα έβγαινε πουθενα και αλλαξε ρότα, είναι συνεπης και φέρνει αποτέλεσμα. Οι παιδικές ασθενείς του ΣΥΡΙΖΑ  και οι αστοχίες κάποιων υπουργών του, δεν δικαιολογουν τα  ψέματα που επιστρατεύονται εναντίον του. Ενσυνείδητα ψέματα, κατά κανόνα προερχόμενα από τις αρρωστημένες σχέσεις συνενοχής ανάμεσα σε κόμματα και τη οικονομική  εξουσία που χειραγώγει από χρόνια -με το χρημα και τα ΜΜΕ- την πολιτική ζωή.

Αν μιλάμε για πολιτική κριτική, μπορεί κανεις να καταλογίσει πολλά στον πρωθυπουργό και το κόμμα του. Αλλά υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον σημερα στον δημόσιο βίο; Κατά κάποιο τρόπο ο Τσίπρας βρισκεται στη θέση που έλεγε ο Τσόρτσιλ στον πόλεμο: "Δεν είμαι λιοντάρι, αλλά σε εμένα έλαχε να βρυχηθώ".  Γι' αυτό οι αλήθειες και τα ψέματα που ανακυκλώνονται καθημερινά στην επικοινωνιακη ατμόσφαιρά  είναι σαν το νερό και το λάδι: Στο τέλος ξεχωρίζουν.

Είναι αλήθεια ότι πριν τις εκλογές του 2015,  ο Τσίπρας υποσχέθηκε πράγματα που δεν μπορούσαν να γίνουν σε μια χρεοκοπημένη χώρα, υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Όπως ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο, θα αποκαταστήσει συντάξεις και μισθούς και θα γυρίσει πίσω τον τροχό της ευημερίας, θα περικόψει το χρέος.

Αλλά είναι ψέμα ότι  σήμερα κυβερνάει επειδή έδωσε αυτές τις υποσχέσεις. Το αντίθετο: κυβερνάει γιατί τις εγκατέλειψε.  Η πρώτη κυβέρνησή του επιχείρησε να υλοποιήσει τα "μεγάλα λόγια".  Να ανταποκριθεί σε όσα υποσχέθηκε και ας ηταν ακατόρθωτα έως επικίνδυνα. Πήγε άκλαυτη και ο ιδιος αναγκάσθηκε να καταθέσει την εντολή που πήρε τον Ιανουάριο του 2015. Σήμερα κυβερνάει με την εντολή του Σεπτεμβρίου, την οποία ζήτησε για να υλοποιήσει το τρίτο Μνημόνιο. Έτσι γίνεται στον κοινοβουλευτισμό. Γι' αυτήν την εντολή θα κριθεί από το αποτέλεσμα. 

Δεν είναι χωρίς πολιτική και ιστορική αξία ότι έκανε στη Βουλή την αυτοκριτική του, μιλώντας για "αυταπάτες". Από αυτήν την αποψη ο Τσίπρας  έκανε "κολοτούμπα" όσο  είχε κάνει και ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 , όταν δεν έβγαλε τη χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ -όπως έλεγε στον δρόμο προς την  εξουσία.

Ποιος ευθύνεται για τη λιτότητα;

Είναι αλήθεια ότι η οικονομική πολιτική είναι περιοριστική και γονάτισε ακόμη περισσότερο όσους έπληξε η μνημονιακή θύελλα. Είτε για να βρεθούν πόροι , είτε για διορθώσεις σε πολιτικές που δημιουργούσαν ψευδή ευημερία και δεν αντιστοιχούσαν στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας- αυτό να μην το ξεχνάμε. 

Αλλά είναι ψέματα ότι ο Τσίπρας βάζει τους φόρους και κόβει τις συντάξεις κλπ. Καμία κυβέρνηση δεν θέλει να βάζει φόρους και να κόβει συντάξεις.  Ούτε οι προηγούμενοι που το έκαναν σε μεγαλύτερη έκταση από τους σημερινούς, ουτε οι επόμενοι που θα  συνεχίσουν αν δεν ανακάμψει η οικονομία. Αυτή η πολιτικη επιβάλλεται από τον Τσιπρα, αλλά από τη τη χρεοκοπία της χώρας, για την οποία μονο ο Τσίπρας δεν ευθύνεται. Την παρέλαβε σε χρεωκοπία και μετα από την αποτυχία όσων χρεοκόπησαν να την ανατάξουν με τα δυο Μνημόνια που προηγήθηκαν. Δεν έφερε ο Τσιπρας τα ασφαλιστικά ταμεία σε αδιέξοδο. Τα του Καίσαρος των Καίσαρι.

Εξουσία  και  διαπλοκή

Είναι αληθεια ότι η κυβέρνηση  συνομιλεί με επιχειρηματίες και συστήματα απέναντι στα  οποία βρέθηκε στο παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είναι αλήθεια ότι το κομματικό κριτήριο επηρεάζει πολλές επιλογές κυβερνητικής διαχείρισης των Συριζαίων.

Αλλά είναι ψέμα ότι η κυβέρνηση "στήνει τη δική της διαπλοκή". Με τον όρο "διαπλοκή" νοούνται όσοι απομυζούν τους κρατικούς, κοινοτικούς και τραπεζικούς πόρους, λυμαίνονται τις κρατικές προμήθειες, πλουτίζουν αθέμιτα, βγάζουν το δημόσιο χρημα που "τσέπωσαν" στο εξωτερικό. Ακόμη χειρότερα απειλούν, ρίχνουν ή χειραγωγούν πολιτικούς, κόμματα και εκλεγμένες κυβερνησεις,  που τους διευκολύνουν και τους εξασφαλίζουν ατιμωρησία -ακόμη και όταν πρόκειται για κομπίνες και  σκάνδαλα. Η διαπλοκή είναι κατάσταση που όλοι γνωρίζουν πλεον ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις.

Έχει δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις η σημερινή κυβέρνηση; Αντίθετα άρχισε ο καταλογισμός ευθυνών για το παρελθόν και γι αυτό δέχεται πόλεμο. Είναι αστείο να θεωρηθούν διαπλοκή επιχειρηματίες που μπορεί να εκφράζονται θετικά για την κυβέρνηση, αλλά κινούνται με τα δικά τους κεφαλαία. Διαπλοκή χωρίς δημοσιο χρήμα στη μέση δεν υπάρχει.

Εΐναι ψέματα επισης ότι Συριζαίοι ερωτευθήκαν την εξουσία και την απολαμβάνουν. Δεν έχουν σε βαρος τους οικονομικά σκάνδαλα και δεν αλλάξαν τρόπο ζωής  από τότε που κυβερνούν -προς το παρόν τουλάχιστον. Μένουν στις ίδιες γειτονιές, έχουν τα ιδια σπιτια, τα ίδια αυτοκίνητα, τα ίδια στέκια, ψωνίζουν στα ιδια μαγαζιά, έχουν τις ίδιες παρέες. Δεν τους βρίσκεις ξαφνικά στα ακριβά εστιατόρια, στα κλαμπ και τις βεγγέρες των πλουσίων. Από όσο είναι γνωστό επίσης, δεν υπάρχουν λόμπι επιχειρηματιών ανάμεσα στους βουλευτές τους.

Είναι αληθεια ότι  επι  ΣΥΡΙΖΑ  προγράμματα  που έπρεπε να έχουν προχωρήσει καρκινοβατούν,  μεγάλες επενδύσεις όπως το Ελληνικό  καθυστερούν,  η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου χρονοτριβεί, η  γραφειοκρατία αντέχει , η Δικαιοσύνη   πάει με τον αραμπά, το κοινωνικό κράτος συνεχίζει να  συρρικνώνεται, μεταρρυθμίσεις αργοπορούν... 

Αλλά  είναι ψέμα ότι  < δεν προχωράει τίποτε>. Η ότι για τις υστερήσεις και τα λαθη  αιτία είναι ότι < <Ο Τσιπρας δεν πιστεύει σ αυτή την πολιτικη>. Υπάρχουν αντιστάσεις σε  κάθε απόπειρα εξυγίανσης, οι παλιοί μηχανισμοί αντιδρούν, συχνά με τη στηριξη της αντιπολίτευσης. Οι  μεταρρυθμίσεις υπόκεινται στις χρόνιες αγκυλώσεις. Η χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους τελεί υπο την έγκριση των δανειστών. Αλλα η κυβέρνηση εχει κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης  για να καλύπτονται κατά το δυνατόν οι ασθενέστεροι, και  αναζητά μηχανισμούς  μεταφοράς εισοδηματος από τους πλουσιότερους στους φτωχούς. Είναι φυσικό να διαμαρτύρονται  και οι πλούσιοι που ειχαν μάθει αλλιως και οι φτωχοί που έχουν ευρύτερες ανάγκες.  Αλλά πως αλλιως μπορει να γίνει ;