«Αλίμονο αν το Κίνημα Αλλαγής ταυτιστεί με τον Ορμπαν των Βαλκανίων Κυριάκο Μητσοτάκη»

 Γιάννης Ραγκούσης μέλος Κεντρικής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής, πρώην υπουργός  σε συνέντευξη στη ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΝΤΖΗ
• Οι αντιδράσεις για τη συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ είναι αντικρουόμενες. Ιστορική, πατριωτική, θετική, κακή, προδοτική κ.λπ. Ποια η δική σας άποψη;

Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ είναι ρεαλιστικά η καλύτερη συμφωνία που μπορούσαμε να έχουμε με τη συναίνεση των γειτόνων. Πρόκειται για μια συμφωνία με την οποία παίρνουμε πίσω τα περισσότερα από όσα είχαμε απολέσει μετά το εθνικό Βατερλό που μας οδήγησαν Μητσοτάκης-Σαμαράς. Είναι η βάση για μια επίθεση οικονομικής φιλίας και μορφωτικής συνεργασίας.

Χωρίς καμία καθυστέρηση πρέπει οι ελληνικές επιχειρήσεις να ξεκινήσουν επενδύσεις και αγορές παγίων στη γειτονική χώρα. Επίσης, θα είναι πολύ χρήσιμο και για τους ίδιους τους γείτονες να αρχίσει να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα στα σχολεία τους. Στη σημερινή εποχή, αυτός ονομάζεται προοδευτικός πατριωτισμός που βρίσκεται στον αντίποδα του ψευτοπατριωτισμού.

• «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας» είχε δηλώσει πριν από χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου για το Μακεδονικό. Θα σκεφτεί κανείς ότι η στάση της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια στάση συνέπειας και συνέχειας της θέσης του ιδρυτή του.

Πράγματι, ο Αν. Παπανδρέου -του οποίου τον πατριωτισμό ουδείς μπορεί στο ελάχιστο να αμφισβητήσει- αγωνίστηκε με ακραίο αλλά ειρηνικό τρόπο για να πάρει πίσω μέρος αυτών που είχε χάσει η Ελλάδα από το 1992. Ασκησε την πιο βίαιη πολιτική πίεση στην ΠΓΔΜ, με το γνωστό οικονομικό εμπάργκο που επέβαλε. Πέτυχε ανάμεσα στα άλλα να αποποιηθούν το αστέρι της Βεργίνας από τη σημαία τους καθώς και να αποκηρύξουν τον αλυτρωτισμό. Το αποτέλεσμα εκείνης της ακραίας πίεσης του οικονομικού εμπάργκο ήταν η ενδιάμεση συμφωνία του 1995.

Ομως, με βάση την ενδιάμεση συμφωνία αναγνωρίσαμε τη FYROM ως «κυρίαρχο κράτος» με το οποίο η Ελλάδα, όπως συνυπογράψαμε χαρακτηριστικά, έχει μία διαφορά. Μόνο το όνομα. Μάλιστα με την ενδιάμεση συμφωνία -σε μια εποχή που δεν είχαν ξεκινήσει μαζικά τα κράτη να τους αναγνωρίζουν ως Μακεδονία- η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι θα αποδεχθεί την είσοδο του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. με το όνομα FYROM. Είσοδος του γειτονικού κράτους στους ευρωατλαντικούς θεσμούς με το όνομα FYROM με παράλληλη αναγνώρισή τους ως Μακεδονία από 100 και πλέον κράτη θα ήταν το οριστικό τέλος των δικαιολογημένων αξιώσεών μας. Θα είχαμε χάσει για πάντα την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Με τη σημερινή συμφωνία η FYROM αποδέχεται ότι δεν της επιτρέπεται να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία παρά μόνο μαζί με τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Δηλαδή, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να έχει Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ή αεροδρόμιο Μακεδονίας, αλλά η Βόρεια Μακεδονία δεν θα μπορεί πλέον.

• Ναι, αλλά ο κ. Ζάεφ ήδη μίλησε για Μακεδόνες...

Ακόμη και όσοι δεν τους έχουν ήδη αναγνωρίσει ως Μακεδονία αλλά ως FYROM, τους αποκαλούν Μακεδόνες, όπως πρόσφατα η κ. Μέρκελ. Σήμερα που ακόμη δεν έχει επικυρωθεί η συμφωνία όλοι τους αποκαλούν Μακεδόνες. Ο κ. Ζάεφ αναφέρθηκε στις Πρέσπες σε Μακεδόνες όπως ακριβώς αναφέρεται από το 1992 και πιο πριν. Κι όχι με βάση τη συμφωνία, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει τεθεί σε ισχύ. Αν μάλιστα εμείς πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων τη συμφωνία, ολόκληρη η υφήλιος Μακεδόνες θα συνεχίσει να τους αποκαλεί.

Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα στερηθεί την πολύ σημαντική για εμάς αναγνώριση εκ μέρους τους ότι δεν έχουν σχέση με την αρχαία ελληνική Μακεδονία. Αγαπητέ κ. Κουκλουμπέρη, κατ’ αναλογία, οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας θα πολιτογραφηθούν Μακεδόνες όπως πολιτογραφήθηκε Ελληνας ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Δηλαδή η πολιτογράφησή τους θα καθορίζεται από το δίκαιο του εδάφους -σε ποια χώματα γεννήθηκαν- κι όχι από το δίκαιο του αίματος - ποιοι ήταν οι πρόγονοί τους.

• Ενιαία γραμμή πάντως το Κίνημα Αλλαγής δεν κατάφερε να διαμορφώσει. Το ΠΑΣΟΚ και η πρόεδρός του διαφώνησαν, ενώ οι υπόλοιποι σύμμαχοι (Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ κ.ά.) ήταν σαφώς υποστηρικτικοί. Τι σημαίνει αυτό για τη συνοχή και την προοπτική του εγχειρήματος;

Εφτασα να λέω, ευτυχώς που δεν συμμετέχω στο λεγόμενο Πολιτικό Συμβούλιο κι έτσι δεν έχω καμία ευθύνη για όσα συντελούνται από τον περασμένο Δεκέμβριο. Κατά τα άλλα, αλίμονο αν στην ψηφοφορία, καταντήσει το Κίνημα Αλλαγής να ταυτιστεί με τον Ορμπαν των Βαλκανίων Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς και με τους ψευτοπατριώτες εθνολαϊ­κιστές Σαμαρά-Γεωργιάδη.

• Το Μακεδονικό και η έξοδος από τα μνημόνια θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αναδιάταξη πολιτικού σκηνικού και διαμόρφωση νέων συμμαχιών;

Προσωπικά από 18 ετών ανήκω και θα ανήκω στην ιστορικά συντελεσμένη προοδευτική παράταξη. Από τον Ιανουάριο -όπως και στην πολυθρύλητη εκδήλωση της 6ης Μαΐου- έχω κατ’ επανάληψη ισχυριστεί ότι: «Διανύουμε 10 σπουδαίους και σπάνιους μήνες που θα κρίνουν τα επόμενα 10 χρόνια.

Μνημόνιο, χρέος, FYROM είναι ανοιχτά εθνικά στρατηγικά ζητήματα για τα οποία οι αποφάσεις πρόκειται να ληφθούν, ούτως ή άλλως, εντός του 2018. Εκ των πραγμάτων, θα θεμελιώσουν την πολιτική αρχιτεκτονική της επόμενης δεκαετίας. Θα καθορίσουν τις στρατηγικές συμμαχίες και τα νέα πολιτικά μέτωπα, τελικά πρόκειται να προσδιορίσουν εκ νέου το περιεχόμενο της αντίθεσης προοδευτικό-συντηρητικό». Οι στρατηγικής σημασίας αποφάσεις λήφθηκαν. Τα υπόλοιπα έπονται.

• Με τις παρεμβάσεις σας ασκείτε σφοδρή κριτική στη Ν.Δ. Εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι πρέπει να αποκλειστεί η κυβερνητική συνεργασία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον Κ. Μητσοτάκη;

Η εθνολαϊκιστική ηγετική ομάδα της Ν.Δ. είναι αδίστακτη κι εθνικά επικίνδυνη. Είναι ακριβώς οι ίδιοι τύποι που αφού χρεοκόπησαν τη χώρα και προκάλεσαν το δημοσιονομικό κραχ του 2009, μετά εμφανίζονταν ανήξεροι. Σήμερα, επιχειρούν πάλι κάτι αντίστοιχο.

Εμφανίζονται επιτιθέμενοι, ενώ είναι αυτοί οι ίδιοι που μας οδήγησαν στο εθνικό Βατερλό με την ΠΓΔΜ, με αποτέλεσμα όλη σχεδόν η υφήλιος να την έχει αναγνωρίσει ως Μακεδονία, τους κατοίκους της ως Μακεδόνες και τη γλώσσα τους ως μακεδονική. Η εθνική και πολιτική εξαπάτηση των πολιτών από την ηγετική ομάδα της Ν.Δ. δεν έχει τέλος.

• Δεν μου απαντάτε όμως, εγώ άλλο σάς ρώτησα...

Επειδή δεν είμαστε όλοι στην πολιτική εξαγορασμένοι, όχι μόνο εξακολουθώ να το πιστεύω αλλά πλέον υποχρεούμαι να προχωρήσω κι ένα βήμα πιο πέρα φωτίζοντας ένα δόλιο πολιτικό σχέδιο. Ο κ. Μητσοτάκης με λεφτά του κ. Μαρινάκη επιχειρεί να χειραγωγήσει το Κίνημα Αλλαγής, παρεμβαίνοντας καθημερινά και απροκάλυπτα μέσα από τα «Νέα» και το «Βήμα». Ως γνωστόν, πρόκειται για δύο ιστορικές εφημερίδες που έχουν μια ειδική σχέση, ιδίως με τις μεγάλες ηλικίες ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Οποιος λοιπόν δεν προωθεί την ιδέα της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, λοιδορείται και συκοφαντείται με τίτλους του τύπου «Δούρειοι ίπποι», «5η φάλαγγα». Βαρύτατες προσωπικές προσβολές, προσπάθεια εκφοβισμού. Ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσοι δεν είμαστε ελεγχόμενοι, δεχόμαστε διαρκώς αήθεις επιθέσεις από συγκεκριμένους δήθεν δημοσιογράφους του ΔΟΜ -ευτυχώς υπάρχουν και αληθινοί δημοσιογράφοι στον ΔΟΜ- σε συντονισμό με τον ακροδεξιό Αδωνι Γεωργιάδη.

Πρόκειται για μια πρωτοφανή κατάσταση, για μια οργανωμένη μεθόδευση, για ένα δόλιο σχέδιο Μητσοτάκη για την αιχμαλωσία ενός ιστορικού χώρου που ανέκαθεν ήταν αντιδεξιός και προοδευτικός. Και το λέω εγώ ο οποίος για λόγους αρχής πιστεύω απόλυτα στο αναφαίρετο τεκμήριο αθωότητας του κ. Μαρινάκη, όπως ακριβώς ισχύει για όλους τους πολίτες.

• Και σε ό,τι αφορά το Eurogroup. Πώς κρίνετε την απόφασή του;

Η νέα ελάφρυνση του χρέους είναι ένα πολύ θετικό βήμα -όχι το τελευταίο για την έξοδο από την κρίση- που μας επιτρέπει τα εξής συμπεράσματα:

• 1) Ως οικονομία ξαναγίναμε αξιόχρεοι ως καταναλωτές, όχι όμως ως ισχυροί παραγωγοί,
• 2) αν όλες οι προηγούμενες αξιολογήσεις των μνημονίων είχαν κλείσει έγκαιρα, τότε οι πολίτες και η οικονομία θα είχαν ζήσει πολύ νωρίτερα ό,τι θετικό σήμερα πρόκειται να ζήσουν.
• Δεν θα είχαμε εγκλωβιστεί σε παρατεταμένα μνημόνια,
• 3) οι κανόνες της μεταμνημονιακής εποχής που είναι θεμελιωμένοι σε πλεονασματικά δημόσια οικονομικά, εκ των πραγμάτων αποτελούν το τέλος του κρατικοδίαιτου πολιτικού λαϊκισμού,
• 4) ότι αυτό το μεταμνημονιακό πλαίσιο πλεονασματικών κανόνων έχει πλέον από ελληνικής πλευράς αριστερή υπογραφή συνιστά για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα μια καθοριστική εξέλιξη.