Social Icons

twitterfacebookrss feedemail

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Μπουρλότο παντού


Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται και ως φάρσα και ως ιλαροτραγωδία και ως καημός μεγάλος υποψήφιων χαλίφηδων. Κάθε φορά που είναι σε εξέλιξη οποιαδήποτε διαπραγμάτευση τα στάδια είναι συγκεκριμένα.
του Κώστα Βαξεβάνη
Στο πρώτο στάδιο,σύμφωνα με τα εγχώρια Μέσα -λύκος στα πρόβατα στο διηνεκές- η διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να αποδώσει και θα μας φάει ο λύκος. Στο δεύτερο στάδιο, υποστηρίζουν πως αν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία θα μας απαυτώσουν με μέτρα. Στο τρίτο στάδιο, ο Τόμσεν, ή ο Σόιμπλε ή κάποιος Φριτς ή Γιόχαν που κάτι δήλωσε ή έστω ψέλισε με τη μορφή δήλωσης ή άρθρου, αποκαλύπτει πως πάλι ο λύκος ξαναφάνηκε γύρω απ τα πρόβατα και δεν θα αφήσει να σωθεί κανένα. Στο τέταρτο στάδιο με διαφαινόμενη τη συμφωνία, όποια και αν είναι η συμφωνία, φεύγει ο λύκος αλλά έρχεται ο δράκος. Ο δράκος είναι αόριστος και γι αυτό όσο φαντάζεται ο καθένας απειλητικός και θα μας καταβροχθίσει στο μέλλον.
Σε όλα αυτά τα στάδια, ο Κυριάκος φυσικά είναι επερχόμενος και ο Τσίπρας απερχόμενος για το εγχώριο σύστημα πολιτικών αφηγήσεων φόβου. Ακόμη και όταν δημοσιεύουν προειδοποιήσεις των εταίρων από την Ευρώπη που υποτίθεται πως λένε στον Τσίπρα “να μην παίξει το χαρτί των εκλογών”, ακόμη και τότε ο ατυχήσας Κυριάκος, βλέπει εκλογές.
Εδώ και χρόνια, έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα σύστημα πολιτικής και επικοινωνίας που δεν επεξεργάζεται πολιτική και δεν χρησιμοποιεί επικοινωνία. Φοβίζει τον κόσμο όπως έκανε τα πρώτα χρόνια της κρίσης για να αποδεχθεί τα μνημόνια και ανήθικα δημιουργεί κατάσταση κόπωσης την οποία επιχειρεί να ταυτίσει με την κυβέρνηση.
Σκεφθείτε, αν δεν υπήρχε αυτό το σύστημα, η διαπραγμάτευση θα ήταν μια επιτυχημένη ή αποτυχημένη διαπραγμάτευση. Με τη συμβολή τους, δεν είναι αυτό. Μετατρέπεται σε ψυχολογική κόπωση και πολιτική αστάθεια. Δημιουργούν “ειδήσεις” από το κενό τις οποίες στη συνέχεια διαψεύδουν χωρίς να απολογηθούν για την ψευδολογία. Αντί να πουν “είπαμε ψέματα” το μετατρέπουν σε “αναγκάστηκε να αλλάξει η κυβέρνηση”. Έτσι κατασκευάζουν διγλωσσία και ανασφάλεια η οποία δεν δημιουργεί μόνο πολιτικό κόστος για τους κυβερνώντες αλλά σύγχυση για τους πολίτες (ψηφοφόρους πάντα) που κάποια στιγμή θα ζητήσουν τη λύτρωσή τους από αυτόν τον οποίο έχουν συνδέσει με το πρόβλημα. Και προφανώς δεν είναι τα Μέσα της προπαγάνδας και της αθλιότητας, αλλά η κυβέρνηση.
Το βαλς όμως θέλει δύο. Η κυβέρνηση γίνεται συνοδός αυτής της πρακτικής στο εσωτερικό αλλά και της άλλης στο εξωτερικό, παίζοντας σε αυτό το γήπεδο. Μιλά με όρους διαπραγμάτευσης και με στατιστικές επιτυχίας ή αποτυχίας, σε ένα ξένο γήπεδο. Ενώ γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί το παιχνίδι (με αυτά τα τέσσερα στάδια), ξεκινά υποτονικά, ελπίζοντας μάλλον πως κάποιοι λόγοι ανύπαρκτης εντιμότητας και fair play, θα αποτρέψουν για μια ακόμη φορά να μπει μπουρλότο σε ό,τι και αν πάει να δημιουργηθεί. Όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο, τότε θυμάται και θυμίζει το ρόλο του ΔΝΤ, του Τόμσεν και της τρόικας εσωτερικού επιλέγοντας επιθετική ρητορική.
Δηλαδή η κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει με όρους που άλλοι βάζουν σε γήπεδο που τους ανήκει. Ωστόσο αν ο δρόμος δεν σε βγάζει πουθενά, δεν περιμένεις να ανοίξει μαγικά δρόμος μπροστά σου στο αδιέξοδο, αλλά αλλάζεις δρόμο. Αυτός ο δρόμος είναι ένας. Ό,τι και αν επιλέξει να κάνει στη διαπραγμάτευση, να θυμίζει στον κόσμο πως η προοπτική δεν είναι η διαπραγμάτευση αλλά όσα πρέπει να υπάρξουν έξω από αυτή. Δειλά βήματα έγιναν με τις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα για τα κοινωνικά μέτρα (ούτε αυτά δεν άφησε εκτός κριτικής ο Κυριάκος) . Αυτό που διαφοροποιεί όμως την τακτική από τη στρατηγική είναι ο στόχος. Αν γίνει ξεκάθαρος, αν ζυμωθεί στην κοινωνία, οι κινδυνολόγοι θα πνιγούν στον ίδιο τον τακτικισμό τους. Αλλά ο στόχος πρέπει να σχετίζεται με την κοινωνία, όχι με τη διαπραγμάτευση.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Τις πταίει για το θεσμικό αδιέξοδο;

kanalia

  •  


  • Τους τελευταίους αρκετούς μήνες το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο της επικαιρότητας, καθώς προκαλεί συνεχείς και οξύτατες συγκρούσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Η μεν κυβέρνηση καταβάλλει αλλεπάλληλες προσπάθειες να θέσει κανόνες, μετά από 27 χρόνια, στη λειτουργία του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, όπως άλλωστε επιτάσσει το Σύνταγμα στο άρθρο 15, η δε αντιπολίτευση αρνείται να παράσχει τη συναίνεσή της. Συνέπεια της σταθερής άρνησης κυρίως της ΝΔ να συνεργασθεί με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ούτως ώστε να καταστεί κατ’ αρχήν δυνατή η συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, αποτελεί η παράλυση της ίδιας της θεσμικής λειτουργίας του Κράτους στο συγκεκριμένο πεδίο. Ιδίως, μάλιστα, μετά την προχθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κηρύξει αντισυνταγματικό το νόμο, ο οποίος εκχωρούσε την αρμοδιότητα προκήρυξης του διαγωνισμού για τις άδειες στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, το καθεστώς της τηλεοπτικής αναρχίας φαίνεται ότι μπορεί να συνεχίσει να επικρατεί επ’ αόριστον.
    Η διαμόρφωση αυτής της μάλλον παράδοξης πολιτικής και θεσμικής πραγματικότητας δεν προήλθε προφανώς από το υπερπέραν. Κάποιοι εμπνεύσθηκαν και ψήφισαν ένα πλέγμα συνταγματικών κανόνων που επιτρέπει σε μια ισχνή μειοψηφία να επιβάλλει την παράλυση της λειτουργίας του Κράτους (προς όφελος της οικονομικής ολιγαρχίας), ενώ κάποιοι άλλοι ερμήνευσαν τους συγκεκριμένους κανόνες με τέτοιο τρόπο, ώστε να νομιμοποιηθεί και με δικαστική βούλα η αντιθεσμική συμπεριφορά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα δύο σημεία:
    α) Το άρθρο 101Α, που ορίζει ότι η συγκρότηση των ανεξάρτητων αρχών προϋποθέτει αυξημένη πλειοψηφία των 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα με την αναθεώρηση του 2001. Πατέρας της εν λόγω διάταξης είναι ο πολύς Βαγγέλης Βενιζέλος. Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος ότι πρόκειται για μια όχι απλά ατυχή, αλλά εξωφρενική ρύθμιση, από τη στιγμή που προϋποθέτει μια τεράστια πλειοψηφία, χωρίς, όμως, να προβλέπει τι πρέπει να συμβεί στην περίπτωση που αυτή δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Στην περίπτωση π.χ. της εκλογής του ΠτΔ (και εκεί απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία) ορίζει λεπτομερώς το Σύνταγμα τη διαδικασία της πρώτης, της δεύτερης και της τρίτης ψηφοφορίας στη Βουλή, μετά επιτάσσει τη διάλυση του σώματος και τέλος προβλέπει ότι αρκεί η απλή πλειοψηφία των 151. Αντιθέτως, για τη συγκρότηση των ανεξάρτητων αρχών, που ο ρόλος τους είναι κομβικός για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, ο διακεκριμένος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου δεν μπήκε στον κόπο να προβλέψει τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί η απόλυτη συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ποια είναι η συνέπεια; Εάν ένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θέλει να συναινέσει στη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης αρχής, επειδή π.χ. διαπλέκεται με το οικονομικό κατεστημένο (εντελώς υποθετικό το παράδειγμα), μπορεί βάσει του Συντάγματος να μπλοκάρει ες αεί την όλη διαδικασία. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι μακράν χειρότερη του άρθρου 86 (ποινική ευθύνη υπουργών), για το οποίο όλες οι πολιτικές δυνάμεις ομονοούν ότι πρέπει να τροποποιηθεί στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, όποτε και αν διεξαχθεί αυτή. Με βάση τα παραπάνω προξενεί σίγουρα εντύπωση το γεγονός ότι όλους αυτούς τους μήνες, που το ζήτημα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών βρίσκεται στην επικαιρότητα, δεν έχει ασκηθεί κανενός είδος κριτική σε αυτόν τον απερίγραπτο αναθεωρητικό νομοθέτη, ο οποίος έχει ονοματεπώνυμο.
    β) Στην όλη ιστορία της προσπάθειας ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μείζον ζήτημα αποτελεί η εκπλήρωση του σκοπού του άρθρου 15 του Συντάγματος. Τι λέει το άρθρο 15; Ότι ο άμεσος έλεγχος του Κράτους στη ραδιοτηλεόραση λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας. Χωρίς διαδικασία αδειοδότησης, άλλωστε, το Κράτος δεν είναι ουσιαστικά σε θέση να ελέγξει τους όρους λειτουργίας των καναλιών. Και κάτι τέτοιο αντίκειται ευθέως στο σκοπό του Συντάγματος. Το κατ’ αρχήν ζήτημα, λοιπόν, είναι να ασκήσει το Κράτος την ελεγκτική του αρμοδιότητα. Πώς ακριβώς να την ασκήσει, όμως, εφόσον ο κύριος Βενιζέλος έχει δώσει τη δυνατότητα στο 20% της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής να μπλοκάρει για όσο θέλει την όλη διαδικασία; Εκεί έπρεπε να έρθει το ΣτΕ και να κρίνει ότι, εν προκειμένω, η παράκαμψη του ΕΣΡ ήταν επιβεβλημένη, από τη στιγμή που η αντιπολίτευση είχε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στη συγκρότηση της ανεξάρτητης αρχής, όποια κι αν είναι η προτεινόμενη σύνθεσή της. Ή τουλάχιστον όφειλε το Δικαστήριο να δώσει μια προθεσμία (όπως φημολογείτο τις προηγούμενες ημέρες) στα πολιτικά κόμματα, προκειμένου να συναινέσουν στη συγκρότηση του ΕΣΡ. Δεν έκανε, όμως, τίποτε από αυτά το Ανώτατο Δικαστήριο. Αντιθέτως, προτίμησε να ακυρώσει την όλη διαδικασία, χωρίς ταυτόχρονα να δεσμεύσει την αντιπολίτευση να σταματήσει άμεσα την ευθέως αντιθεσμική της συμπεριφορά.
    Συμπερασματικά, μια σειρά πολιτικών και θεσμικών παικτών συνέπρατταν και συμπράττουν όλα αυτά τα χρόνια με αποκλειστικό σκοπό να δωρίσουν το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων στους εντιμότατους φίλους τους. Κάποιους εξ αυτών τους αναφέρουμε συχνά πυκνά στο δημόσιο λόγο. Πρόκειται για τα κόμματα του παλαιού πολιτικού κατεστημένου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ως κυβερνήσεις αρνούνταν επί δεκαετίες να διεξαγάγουν διαγωνισμό για τη χορήγηση τηλεοπτικών αδειών, ενώ, σήμερα, από τη θέση της αντιπολίτευσης έχουν επιδοθεί σε ένα διαρκές σαμποτάζ της προσπάθειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να θέσει κανόνες. Είναι καιρός, όμως, να βάλουμε στο κάδρο της κριτικής και αυτούς που είτε διαμόρφωσαν ένα πλέγμα καφκικών συνταγματικών κανόνων, με σκοπό να εγγυηθούν τη διαιώνιση της ασυδοσίας, είτε αυτούς που ερμηνεύουν και εφαρμόζουν το Σύνταγμα κατά τρόπο που νομιμοποιεί την αυθαιρεσία και αναπαράγει το αδιέξοδο.
    ΥΓ: Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου οι θεσμοί ασφυκτιούν και ο σκοπός του Συντάγματος παραμένει επί 27 χρόνια ανεκπλήρωτος, κάποιοι πανηγύριζαν προχθές, επειδή, κατά την αντίληψή τους, η απόφαση του ΣτΕ αποκατέστησε τη νομιμότητα. Άγνοια ή θράσος;
  • Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

    Η σύγκρουση είναι μετωπική και καθολική

    Μιχάλης Βασιλάκης γραμματέας του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου

    Το Συμβούλιο της επικρατείας  με ψήφους 14-11 προχώρησε σε μια απροκάλυπτα  προκλητική, πολιτική απόφαση με απολύτως έωλο νομικό υπόβαθρο όπως φανερώνει και η ίδια η ισχνή και οριακή της πλειοψηφία.
    Στο όνομα ενός αμαρτωλού θεσμικού φαντάσματος   Ε.Σ.Ρ. που δημιούργησε και συντηρεί το σύστημα της διαφθοράς, της  διαπλοκής και της υποτέλειας επιχειρείται εκβιαστικά η δημιουργία ενός κενού εξουσίας με την απαγόρευση νομοθετικής πρωτοβουλίας και νομοθετικής αρμοδιότητας  των θεσμικών και εκλεγμένων πολιτικών οργάνων (κυβέρνηση- βουλή). Δηλαδή: «Δεν υπάρχει Ε.Σ.Ρ., δεν μπορεί να λειτουργήσει  ούτε η κυβέρνηση ούτε το  κοινοβούλιο για να μη ξεφύγει η διαχείριση  της εξουσίας από τους σκοτεινούς διαδρόμους του τρίγωνου της διαπλοκής».
    Όμως το Ε.Σ.Ρ. δεν είναι ανεξάρτητη εξουσία. Είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή κατ’ εξουσιοδότηση και εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα συγκρότησης του και πολύ περισσότερο αν υπονομεύεται αυτή, τότε οι αρμοδιότητες του  επιστρέφονται στο σώμα που την εξουσιοδοτεί δηλαδή το εθνικό κοινοβούλιο. Κενό εξουσίας δεν μπορεί να υπάρχει.
    Δεν είναι λοιπόν ο νόμος αντισυνταγματικός.  Συνταγματική ανωμαλία δημιουργείται  δυστυχώς και εξ’ αντικειμένου με την απόφαση της πλειοψηφίας του Σ.Τ.Ε.
    Ο στόχος του χρεωκοπημένου παλαιού πολιτικού συστήματος ήταν και φανερός και διακηρυγμένος πολύ πριν. Σε αυτόν έριξε και ρίχνει όλες τις δυνάμεις και εφεδρείες του. Αυτή τη στόχευση εμφανίζει  σήμερα αυτό το σύστημα να σφραγίζει και με την απόφαση της ισχνής πλειοψηφίας του Σ.Τ.Ε.

    Η σύγκρουση είναι μετωπική και καθολική και θα ξεδιπλώνεται καθημερινά.
    Κανείς δεν μπορεί ούτε να είναι, ούτε να παριστάνει τον ουδέτερο.



    Αποτέλεσμα εικόνας για kanalia
    Το Συμβούλιο της επικρατείας  με ψήφους 14-11 προχώρησε σε μια απροκάλυπτα  προκλητική, πολιτική απόφαση με απολύτως έωλο νομικό υπόβαθρο όπως φανερώνει και η ίδια η ισχνή και οριακή της πλειοψηφία.
    Στο όνομα ενός αμαρτωλού θεσμικού φαντάσματος   Ε.Σ.Ρ. που δημιούργησε και συντηρεί το σύστημα της διαφθοράς, της  διαπλοκής και της υποτέλειας επιχειρείται εκβιαστικά η δημιουργία ενός κενού εξουσίας με την απαγόρευση νομοθετικής πρωτοβουλίας και νομοθετικής αρμοδιότητας  των θεσμικών και εκλεγμένων πολιτικών οργάνων (κυβέρνηση- βουλή). Δηλαδή: «Δεν υπάρχει Ε.Σ.Ρ., δεν μπορεί να λειτουργήσει  ούτε η κυβέρνηση ούτε το  κοινοβούλιο για να μη ξεφύγει η διαχείριση  της εξουσίας από τους σκοτεινούς διαδρόμους του τρίγωνου της διαπλοκής».
    Όμως το Ε.Σ.Ρ. δεν είναι ανεξάρτητη εξουσία. Είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή κατ’ εξουσιοδότηση και εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα συγκρότησης του και πολύ περισσότερο αν υπονομεύεται αυτή, τότε οι αρμοδιότητες του  επιστρέφονται στο σώμα που την εξουσιοδοτεί δηλαδή το εθνικό κοινοβούλιο. Κενό εξουσίας δεν μπορεί να υπάρχει.
    Δεν είναι λοιπόν ο νόμος αντισυνταγματικός.  Συνταγματική ανωμαλία δημιουργείται  δυστυχώς και εξ’ αντικειμένου με την απόφαση της πλειοψηφίας του Σ.Τ.Ε.
    Ο στόχος του χρεωκοπημένου παλαιού πολιτικού συστήματος ήταν και φανερός και διακηρυγμένος πολύ πριν. Σε αυτόν έριξε και ρίχνει όλες τις δυνάμεις και εφεδρείες του. Αυτή τη στόχευση εμφανίζει  σήμερα αυτό το σύστημα να σφραγίζει και με την απόφαση της ισχνής πλειοψηφίας του Σ.Τ.Ε.

    Η σύγκρουση είναι μετωπική και καθολική και θα ξεδιπλώνεται καθημερινά.                                                             Κανείς δεν μπορεί ούτε να είναι, ούτε να παριστάνει τον ουδέτερο.

    Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

    Πέφτει ο Τσίπρας ….. ..................................................................................................................


    Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

    Άλλοι το εύχονται, άλλοι το επιδιώκουν, άλλοι το πιστεύουν, άλλοι ανησυχούν, άλλοι σκέφτονται μήπως πρέπει να κάνουν τα… κουμάντα τους, άλλοι αναρωτιούνται, άλλοι αδιαφορούν και άλλοι απλώς χαμογελούν με συγκαταβατικότητα…
    Η ρητορική των τελευταίων εβδομάδων, συνεπικουρούμενη από μια τεχνητή ατζέντα, έχει ένα μοναδικά εμμονικό αφήγημα: Όπου να ναι, ο Τσίπρας πέφτει…
    Το παράδοξο αυτής της βεβαιότητας είναι ότι ο Τσίπρας δεν θα πέσει ούτε από τον ΕΝΦΙΑ, ούτε από τις κατασχέσεις, ούτε από την άγρια υπερφορολόγηση, ούτε από το ασφαλιστικό, ούτε από κανένα ισχυρό μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας που να μετουσιώνει το «γαμώτο» του κόσμου σε προοπτική και διέξοδο εξουσίας…
    Όχι, ο Τσίπρας θα πέσει, λένε οι αφηγητές, επειδή θέλει να εφαρμόσει σταλινικό μοντέλο στην ενημέρωση! Το γεγονός ότι ακόμη και αν έπαιρνε άδεια ο Καλογρίτσας, οι συσχετισμοί θα ήταν πάλι ένας προς τρεις, σε ο,τι αφορά τη στήριξη στην κυβέρνηση, δεν συμπεριλαμβάνεται καν στη λογική ακολουθία, όσων εξακολουθούν, ούτε λίγο – ούτε πολύ – να θεωρούν τους κυρίους Αλαφούζο, Μαρινάκη και Κυριακού κάτι σαν αδελφότητα νεοσταλινιστών, στην υπηρεσία του Τσίπρα!
    Αν πάλι δεν πέσει λόγω των αδειών, ούτε για τα 40 δευτερόλεπτα στην τουαλέτα της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης που άλλαξαν τον κόσμο των αποκαλύψεων, θα μπορούσε να πέσει στον Ιερό Πόλεμο ανάμεσα στην Εκκλησία και τον «αντίχριστο» Ν. Φίλη, για το μάθημα των θρησκευτικών.
    Αν νικούσε ο υπουργός, ένα πλήθος από κλώνους της Ελένης Λουκά θα κατέκλυζε το Σύνταγμα και θα έκανε τα χειμερινά ανάκτορα, καλοκαιρινά… Αν επικρατούσε η Εκκλησία, το αριστερό ακροατήριο θα εκθρόνιζε τον Τσίπρα στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ως συνοδοιπόρο του σκοταδισμού. Είτε έτσι, είτε αλλιώς «κερδάμε», έλεγε το σενάριο αλλά επειδή οι παλιοί είναι αλλιώς και οι νέοι ωραίοι, η συνάντηση Τσίπρα- Ιερώνυμου στο Μαξίμου, έβγαλε τίτλο «κάψτε το σενάριο»…
    Μετά μετά από αυτό το άδοξο τέλος, το βαρύ όπλο στη φαρέτρα του αφηγήματος, είναι η βύθιση της οικονομίας. Εξυπακούεται ότι οι πρόσφατες δηλώσεις ΔΝΤ και Ευρωπαίων αξιωματούχων  περί – έστω δειλής – ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, όπως και τα στοιχεία για την επίτευξη των στόχων, ή οι σαφείς διαβεβαιώσεις εχθρών και φίλωνπου προεξοφλούν κλείσιμο της αξιολόγησης, είναι εκ του πονηρού. Ανάγονται προφανώς στην προσπάθεια των νεοσταλινιστών εξωτερικού να στηρίξουν τον Τσίπρα και ουδόλως στην πρεμούρα τους να μην υπάρξει καμία αναταραχή, σε καμία χώρα της Ευρώπης,  όσο πλησιάζει η ώρα που το τσουνάμι του Brexit, μπορεί να συναντηθεί με το παλιροιακό κύμα της Deutsche Bank…
    Σε περίπτωση που τη γλυτώσει από την Οικονομία, θα πέσει από την «αδημονία» του λαού να τον κυβερνήσει ο Μητσοτάκης, ο Άδωνις ,η Ντόρα, ο Βορίδης, η Φώφη, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, η Διαμαντοπούλου, ο Χρυσοχοϊδης, ο Σημίτης, ο Στουρνάραςκαι τα άλλα παιδιά, με τη χορηγία της Siemens και την πολύτιμη συμβολή της γενιάς των Δράκων…
    Όπως και να ‘χει, ο Τσίπρας θα πέσει πάντως, επιμένουν σθεναρά οι αφηγητές, σε μιααπροκάλυπτη προσπάθεια να διαμορφώσουν κλίμα αποσταθεροποίησηςμήπως και επηρεάσουν τους δικαστές του ΣτΕ, στην απόφασή τους για τη συνταγματικότητα του νόμου Παπά. Εκβιάζουν, λοιδορούν, απειλούν, εκφοβίζουν, μηχανορραφούν, προκαλούν τεχνητές κρίσεις και μερικοί απεγνωσμένοι δόλιοι κολαούζοι προσπαθούν να εμπλέξουν ακόμη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…
    Δεν συναισθάνονται καν πως όταν καταγγέλλουν παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και συνταγματικές εκτροπές, καταγγέλλουν στην πραγματικότητα τους εαυτούς τους, αποκαλύπτοντας ταυτοχρόνως τον τρόπο και τις μεθόδους που έχουν μάθει να μετέρχονται, για την επικυριαρχία τους όλα αυτά τα χρόνια…
    Αυτό το κρεσέντο υστερίας με λόγο μπακάλικο και σχεδιασμούς καφενείου, σκέτη παρωδία της πολιτικής σκέψης, μοιάζει στην καλύτερη περίπτωση με απλοϊκό ανέκδοτο και στη χειρότερη με κακόφωνο ρέκβιεμ για τη χαμένη ηγεμονία …
    Πηγή altsantiri

    Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

    Δύο πολύ "τυχεροί "τ. υπουργοί οικονομικών





    Είναι γείτονες στα δύο σπιτάκια που βλέπετε στο καλύτερο σημείο του Αιγαίου στη Σύρο.
    Εκτός από πρώην υπουργοί οικονομικών ,είναι πρώην στενοί συνεργάτες και πρώην δεξιά χέρια του Σημίτη ,οι αρχιτέκτονες των swaps, της Goldman Sachs.
    "Αγόρασαν" και οι δύο τις βίλες τους κοψοχρονιά από την ίδια χρηματιστηριακή που πρωτοστάτησε στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου την οποία υποτίθεται ότι έπρεπε να ελέγχουν.
    Η χρηματιστηριακή είχε δικαστεί γιατί χρησιμοποίησε εμπιστευτική πληροφόρηση για αγορά και πώληση μετοχών έχοντας πρωτογενή γνώση.
    Εκαναν συμβόλαια στον ίδιο συμβολαιογράφο χωρίς να δώσουν δεκάρα παρουσία του. Η έκταση ήταν δασική και αποχαρακτηρίστηκε λίγο πριν "αγοράσουν οι τυχεροί " !
    Για όποιον δεν τους γνώρισε πάνω ο Γιάννης Στουρνάρας κάτω ο Γιάννος Παπαντωνίου που διώκεται για ψευδές πόθεν έσχες , ο άλλος δεν διώκεται ακόμα .
    Αυτά .

    Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

    Επιτέλους η ΝΔ πήρε τη σωστή ταξική θέση

    Μετά από πολλές παλινωδίες και αμφιταλαντεύσεις η ΝΔ του Μητσοτάκη κατέληξε στη σωστή θέση όπως αρμόζει σε ένα ταξικό κόμμα 

                                                                      

    Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

    62% πιστεύουν ότι πρέπει να προχωρήσει ο διαγωνισμός για τις άδειες των καναλιών


    Υπέρ του διαγωνισμού για τη χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών τάσσεται η πλειοψηφία των πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Bridging Europe  που διενεργήθηκε 23 - 25 Αυγούστου.
     Συγκεκριμένα, το 62% θεωρεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει στη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου, ενώ το 29% θεωρεί ότι ο διαγωνισμός πρέπει να σταματήσει. Το 9% δηλώνει άγνοια επί του θέματος.
    Το 69% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης λειτουργούν ως «υπερασπιστές της διαπλοκής» , το 24% διαφωνεί   και το 7% δηλώνει άγνοια. 
    Το 59% πιστεύουν ότι «βάσει του Συντάγματος, ένα κανάλι οφείλει να τηρεί την αντικειμενικότητα, αφού κάνει χρήση δημόσιας συχνότητας»
    Οι ερωτηθέντες κλήθηκαν να τοποθετηθούν για την άποψη του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι «υπάρχουν επιτακτικοί λόγοι εθνικού συμφέροντος να ολοκληρωθεί άμεσα ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες» και για την άποψη των σημερινών καναλιών και της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «ο διαγωνισμός είναι αντισυνταγματικός». Με την άποψη του ΣτΕ τάχθηκε το 65% των ερωτηθέντων, με την άποψη των καναλιών και της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 23%, ενώ δεν απάντησε το 12%.
    Τέλος, το 71% επικροτεί την απόφαση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής να καλέσει τους καναλάρχες.




    Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

    Αδειες καναλιών : Φωνάζει ο κλέφτης "θα είναι αδιάβλητη η διαδικασία όπως της Digea ;;; "



    Μέχρι σήμερα οι τηλεοπτικοί σταθμοί επί 26 χρόνια λειτουργούν με προσωρινή άδεια, «δοκιμής τοπικού τηλεοπτικού σταθμού  » που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετέτρεψε σε «  προσωρινές ειδικές άδειες »  και χάρισε τζάμπα και  χωρίς διαγωνισμό στους ...νταβατζήδες !!!!!!! Παγκόσμια πρωτοτυπία  !!!!!        
      

    Και ήρθαν οι ΣαμαροΒενιζέλοι με την ψηφιοποίηση του σήματος και έκαναν τον μοναδικό αδιάβλητο διαγωνισμό με την  DIGEA !!!!!!!
    Ενδιαφερόμενοι ήταν η ΕΡΤ ,η Digea ( η εταιρεία που συνέστησαν παράνομα οι 6 καναλάρχες  νταβατζήδες αφού σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς και τους εθνικούς κανονισμούς ο πάροχος δικτύου δεν μπορεί να είναι και πάροχος περιεχομένου) η ΦΟΡΝΕΤ , ο ΟΤΕ και η Digital Union . Η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ τον μεγάλο ανταγωνιστή των καναλιών , οι άλλοι 3 αποσύρθηκαν ( αφού έλαβαν το κάτι τι τους από το καρτελ των 6 ) και ο μεγάλος παγκόσμιος αδιάβλητος διαγωνισμός έγινε με συμμετοχή ΜΟΝΟ της  Digea !!!!!!!!! Ετσι αφού τροποποιήθηκε ο νόμος ώστε να διαγωνιστεί ΜΟΝΟ ένας και να έρθει πρώτος ,το καρτελ των 6 ανέλαβε για 15 χρόνια την εκμετάλλευσή των συχνοτήτων με το τεράστιο ποσόν των 18,39  εκατ. ευρώ !!!!!! Να σημειωθεί ότι ΜΟΝΟ στον προυπολογισμό του 2014 είχαν εγγραφεί έσοδα 291,5 εκατ. ευρώ από τις συχνότητες αυτές !!!!!! Τα υπόλοιπα από τις συντάξεις . Υπολογίστε για 15 χρόνια πόσα εκατομ. χαρίστηκαν .

    Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

    Μπράβο στον ΙΣΑ όλοι οι σύλλογοι να καταδικάσουν το κρούσμα!!!!!!!!!!!!!


    Μπράβο στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών που καταδίκασε το κρούσμα στο νοσοκομείο Σαντορίνης και το κατήγγειλε ως παράνομο και αντισυνταγματικόν !!!!Στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ηθική και μάλιστα την επαγγελματική , πρέπει να είμαστε άτεγκτοι , όλοι οι σύλλογοι πρέπει να το καταδικάσουν και όχι μόνο οι ιατρικοί και οι δικηγορικοί και οι δικαστών και εισαγγελέων , τέτοια φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπίζονται εν τη γενέσει τους πριν γενικευτούν.          Τι θα γίνει κύριοι αν αρχίσει ο κάθε γιατρός και εγχειρίζει τζάμπα ;;;;;                                                         Μα χωρίς φακελάκι ;;;;;;;; Είναι δυνατόν ;;;;;;;                    Σε ποια κοινωνία θα ζήσουν αύριο τα παιδιά μας ;;;;


    Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

    Ητανενά - μι- κροκαρά - βι - Ητανενά - μι- κροκαρά - βι -




    2 τόνους ηρωίνη περισσότερες από2 εκατομ. δόσεις θανάτου μετέφερε το ναρκοπλοίο Noor 1, 500 κιλά μεταφέρθηκαν στη βίλα του εφοπλιστή πλοιοκτήτη.8 δολοφονίες έκλεισαν στόματα βασικών μαρτύρων και κατηγορουμένων . 

    Το δικαστήριο αθώωσε τους μισούς από τους 30 κατηγορούμενους μεταξύ αυτών και τους ιδιοκτήτες της βίλας και .... χάΙδεψε τους υπόλοιπους . Αναγνώρισε εγκληματική οργάνωση αλλά χωρίς ...αρχηγό και μέλη !!!! 

    Τί είπατε ;;;;; 

    Καταδικάστηκε χρήστης για κατοχή 2 γραμμαρίων .......

    Ε άλλο βαπόρι άλλο βαποράκι !!

    Γιατί αν δεν θες να τα βάλλεις με το Βαπόρι                          βουλειάζεις το .... βαποράκι  










    Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

    Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ της κριτικής σκέψης

    Γράφει ο Κλεάνθης Γρίβας
    «Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφωρα,να διαστρεβλώνεινα διαβάλλεινα κολακεύει τον θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί… Είμαστε υποτελείς και εργαλείατων πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
    John Swinton (1829-1901)
    εμβληματική μορφή στην ιστορία 
    της αμερικανικής δημοσιογραφίας 

    Δύο δημοσιεύματα στην «Καθημερινή» (Τρίτη, 5 Ιουλίου 2016) για τον κ. Βαρουφάκη και το Σχέδιο Β, που αναπαράχθηκαν με τη γνωστή «ανιδιοτελή» προθυμία από πολλές ιστοσελίδες έδωσαν έναυσμα σε μια εμπαθή κακο-δημοσιογραφία για ένα βιβλίο που, είναι προφανές, ότι η «συμμαχία των προθύμων» ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, (όπως προκύπτει από την τύπου copy-paste μαζική αναπαραγωγή) και «κρίνει» (με τί γνώσεις, άραγε) κάτι που αγνοεί. 

    Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

    --Εσείς ρε γιατί εχθρεύεστε την ...επιχειρηματικότητα ?




    12 σημεία για την επιμόρφωση της πλέμπας, σχετικά με το Μαρινόπουλο


    Λάβαμε και δημοσιεύουμε επιστολή από το Σύλλογο Φίλων Θάτσερ, σχετικά με την υπόθεση Μαρινόπουλου.

    Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε πως μια ιδιωτική αλυσίδα σουπερμάρκετ, πέρασε στην αιωνιότητα, όπως άλλωστε είναι φυσιολογικό για κάθε ιδιωτική επιχείρηση μετά από κάποιο διάστημα. Ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει λένε και από αυτό δε θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε και αυτή η ίδια η ιδιωτική πρωτοβουλία.
    Με φρίκη όμως παρακολουθούμε από τα social media της πλέμπας να αναμοχλεύονται θεωρίες και μομφές προς το πρόσωπο του επιχειρηματία και την ιδιωτική πρωτοβουλία εν γένει, ο οποίος περνάει δύσκολες ώρες, και οι οποίες φλερτάρουν ανησυχητικά με τον κομμουνισμόν. Θεωρίες που ουδεμία βάση έχουν και μπορούν να καταρριφθούν με πληθώρα σοβαρών στοιχείων και αναλύσεων, που με ένα μεταπτυχιακό στο Σορβώνη ο καθένας μπορεί να τις κατανοήσει και να τις τρίψει στα μούτρα των επίδοξων προλετάριων.
    Ας δούμε μερικά σημεία:
    Για τους ανύπαρκτους ισολογισμούς

    Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

    Το βρετανικό και το ελληνικό δημοψήφισμα ή .... Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη,


    του Νίκου Μωραΐτη
    Βαρέθηκα να το διαβάζω από χθες, σε διάφορες εκδοχές.
    Ο Κάμερον, λέει, πρέπει να φωνάξει τον Τσίπρα στο Λονδίνο για να του μάθει πώς γίνεται το «όχι» «ναι». Μία εκδοχή. Ή ότι τουλάχιστον οι Βρετανοί το «όχι» θα το εφαρμόσουν. Άλλη εκδοχή του ίδιου πράγματος.
    Ένα νεοφιλελεύθερο χιουμοράκι που κατέκλυσε τα social media, παρασέρνοντας και τους αφασικούς απολιτίκ του διαδικτύου – αυτούς που κάνουν και τη μεγαλύτερη ζημιά.
    Είναι η γνωστή μέθοδος του ακραίου κέντρου: Παριστάνουμε ότι ξεχνάμε μήπως κάνουμε και τους άλλους να ξεχάσουν.
    Πότε η Ελλάδα ψήφισε «ναι» ή «όχι» στην Ε.Ε.; Πότε διατυπώθηκε τέτοιο ερώτημα; Το ερώτημα του ελληνικού δημοψηφίσματος ήταν «ναι ή όχι στο σχέδιο Γιουνκέρ», για όσους θέλουν να ξεχάσουν. Άλλο αν αυτοί που κατηγορούν τώρα τον Τσίπρα ότι δεν υπήρξε… Κάμερον, πέρυσι, το ίδιο χυδαία διαστρέβλωναν το ερώτημα σε «ναι ή όχι στο ευρώ», ούρλιαζαν «μας ρίχνουν στον γκρεμό» και έτρεχαν στα σουπερμάρκετ να αγοράσουν μακαρόνια για το Grexit.
    Τρία διαγγέλματα έκανε ο Τσίπρας πέρυσι τέτοιο καιρό. Και στα τρία το πρώτο πράγμα που επεσήμαινε ήταν ότι το «όχι» δεν θα σήμαινε έξοδο από την Ε.Ε..
    Ένα χρόνο μετά, οι έντρομοι αγοραστές μακαρονιών του περσινού Ιουλίου έρχονται και κατηγορούν τον Τσίπρα ότι δεν είχε το θάρρος να τηρήσει το «όχι» σε ένα ερώτημα που δεν έθεσε.
    Αν μέχρι τώρα το κείμενο είναι υπερασπιστικό για τον έλληνα πρωθυπουργό -αφού η διαστρέβλωση έχει και όρια-, η αλήθεια είναι ότι η υπεράσπιση τελειώνει εδώ. Γιατί, όπως σιγά σιγά δείχνει η Ιστορία, το λάθος του Τσίπρα ήταν ακριβώς το ότι δεν είχε τη διαύγεια εκείνη την κρίσιμη στιγμή να θέσει ένα τέτοιο καθοριστικό ερώτημα: Μένουμε ή φεύγουμε;
    Αν το «μένουμε» κέρδιζε, τότε κανείς δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί για τα μνημόνια. Θα ήταν επικυρωμένα από τον ελληνικό λαό, αφού αυτό συνεπάγεται η παραμονή στην Ε.Ε.: Μνημόνια.
    Αν το «φεύγουμε» κέρδιζε, τότε κανείς δεν θα μπορούσε να διαμαρτυρηθεί αν σε δύο μήνες το Δημόσιο δεν θα μπορούσε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Γιατί εδώ έχουμε δραχμή, όχι στερλίνα. Χρεοκοπημένο κράτος, όχι City. Ένα κοπάδι πρόβατα, όχι βαριά βιομηχανία. Ας μην μπερδευόμαστε, όπως οι παρα-Μπογδάνοι με τις βρετανικές γραβάτες, που νομίζουν ότι οδηγούν στο South Kensington την ώρα που κατεβαίνουν την Αλεξάνδρας.

    Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

    Σε αυτή τη χώρα


    Στη χώρα της μίζας της ρεμούλας της διαπλοκής και της διαφθοράς .
    Στή μοναδική χώρα στον πλανήτη που ανέθεσε επί πληρωμή στη ΖΗΜΕΝΣ να κάνει σεμινάρια " κατά της διαφθοράς "!!!!.
    Στη χώρα που αφθονούν οι δωροδοκούντες αλλά σπανίως διώκονται οι δωροδοκούμενοι .
    Στη χώρα όπου δικογραφίες κακουργημάτων που αφορούν σε δις ευρώ μπαίνουν στο αρχείο ή παραγράφονται.
    Στη χώρα όπου το δημόσιο χρέος είναι παρκαρισμένο έξω σε φορολογικούς παραδείσους.
    Στη χώρα όπου ευημερούν οι λίστες και δυστυχούν οι άνθρωποι.
    Στη χώρα που φωνάζει ο κλέφτης να κάνει πίσω ο νοικοκύρης,
    Σε αυτή τη χώρα ειπώθηκε το αυτονόητο ,ότι δηλαδή γι' αυτή τη κατάσταση έχουν ευθύνη ΚΑΙ μερικοί επίορκοι δικαστές !!!!!!
    Σε αυτή τη χώρα ζητείται η κεφαλή αυτού που το είπε !!!!
    Αναμενόμενο δυστυχώς !

    Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

    ''Όχι κόμματα, όχι χρώματα, όχι συνδικάτα''.

                                       Με άλλα λόγια                                                        " Τί την θέλουμε τη Δημοκρατία ?"

    Γράφει ο Ανδρέας Μπεντεβής


    ''Όχι κόμματα, όχι χρώματα, όχι συνδικάτα''. Το διαχρονικό σύνθημα του εθνικισμού κυρίαρχο σύνθημα στα χείλη της άρχουσας τάξης και των συμμάχων της. Με αυτό διεκδικούν την κοινωνική ηγεμονία, σε αυτό οφείλει να αντιπαραθέσει η κοινωνία των εργαζομένων το δικό της σχέδιο ηγεμονίας. Και αυτό δεν αφορά την σημερινή, ή παρόμοιες με την σημερινή, συγκέντρωση, αλλά ένα βαθύ ιδεολογικό ζήτημα που η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό επιδιώκει να απαντήσει από αρνητική μεριά μέσα στην συνολική κρίση ταυτότητας του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού.

    Ανεξάρτητα από την επιρροή, ή και από την γελοιότητα, του κινήματος ''για την δημοκρατία του κολλαγόνου'', αν οι πολιτικοί ηγέτες της πλατφόρμας του ΝΑΙ δεν ήταν τόσο απαξιωμένοι σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής συνείδησης θα μπορούσαν ίσως να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για την (αντι)κοινωνική τους συμμαχία, επειδή κατά τα άλλα συγκροτείται ένα σκληρό και επικίνδυνο μέτωπο φασιστονεοφιλελευθερισμού (της τάξης του 30%) που παρεμβαίνει μόνιμα και συντονισμένα τις πολιτικές εξελίξεις, με μια αρκετά ομογενοποιημένη σε αντίστοιχη κατεύθυνση φρασεολογία.

    Θα χρειαζόταν μια σοβαρή ταξική ανάλυση γύρω από το ποια ακριβώς ταξικά στρώματα συγκρούονταν πριν και κατά την διάρκεια των μνημονίων. Συχνά ξεπροβάλλει ο κίνδυνος μια τέτοια ανάλυση να αποφευχθεί με τοποθετήσεις του στυλ: ''είναι ίδιοι ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ'', ''μόνο τεχνητές οι διαφορές'', που όλες τους υποκύπτουν τελικά στον λαθεμένο άξονα μνημόνιο-αντιμνημόνιο, ο οποίος καπέλωσε ολόκληρον τον πολιτικό λόγο, την ταξική πάλη και σίγουρα αιχμαλώτισε σύσσωμη την Αριστερά.

    Είναι κρίμα για την Αριστερά που τείνει να ανακαλύπτει συνομωσιολογικούς όρους (του στυλ ''το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν κανονισμένο, όλοι βολεύονται από τις συγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης'') πίσω από το νέο, και με τα αντίστοιχα περιεχόμενα ή και υποσημαινόμενα τους, δίπολο Δεξιάς/Αριστεράς. Αρνούμενη έτσι τους ταξικούς όρους που συγκροτούν τα δίπολα, και, τελικά, την ίδια την δυνατότητα του λαού μας να επέμβει σε αυτά. Αν η αυτοαποκαλούμενη επαναστατική Αριστερά αδυνατεί να σπρώξει τα δίπολα προς τα πιο Αριστερά, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δίπολα δεν υπάρχουν, δυστυχώς, ως τέτοια.

    Παρενθετικά και παρεμπιπτόντως, μεγάλα κομμάτια της αναρχοαυτονομίας αποδεικνύονται-και αυτό ισχύει για όλη την διάρκεια της μνημονιακής υπαγωγής, αλλά και πριν από αυτήν-σε αρκετά καλύτερους αισθητήρες της ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, αλλά και του νέου περιεχομένου του ταξικού ανταγωνισμού από τα χρόνια της ''ισχυρής Ελλάδας'' μέχρι την χρεοκοπία της.

    Επιστρέφοντας. Με λίγα λόγια, και πριν από την μνημονιακή υπαγωγή, αλλά και τώρα χρειάζεται μια αφήγηση που να ξεχωρίζει από όρους προδοσίας, αιχμαλωσίας, κοροϊδίας, κτλ: Είναι αναντίστοιχο με την πραγματικότητα και υποτιμητικό για τον λαό μας να θεωρεί κανείς ότι πάντοτε κάποιος τον κοροϊδεύει. Θα ήταν πολύ καλύτερο αν ομολογούσαμε ότι μέχρι το 2009 η συμμαχία των 2/3 σε εκλογικό επίπεδο εξέφραζε το 80%-90% της κοινωνίας, το αφήγημα περί δυνατής Ελλάδας μέσα στην ΕΕ τσάκιζε κάθε άλλη κουβέντα.

    Τώρα που η θέση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ είναι εξαιρετικά συγκεκριμένη το προνομιούχο 1/3 επιχειρεί να σύρει προς την δική της συμμαχία τα μεσοστρώματα, με όρους τρομοκράτησης: ''Μπορείτε να πάτε και παρακάτω''-από το ''μπορείτε να πάτε και παραπάνω'', της περασμένης δεκαετίας.

    Η πλατφόρμα του ΝΑΙ κινείται με καθαρούς ταξικούς προσανατολισμούς, και για αυτό εξακολουθεί να αγωνιά γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπει εκείνο που δεν βλέπει η υπόλοιπη Αριστερά: Βλέπει μια προοπτική. Επικίνδυνη για εκείνους, επειδή φοβούνται ακόμα και την παραμικρή αλλαγή του στάτους της ζωής και της εξουσίας τους. Δεν αντέχουν όχι μια επαναστατική κυβέρνηση, αλλά ούτε την ελάχιστη ανακατανομή, ακόμα και από μια κυβέρνηση που διστάζει για κάτι παραπέρα.

    Θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα για το ακόμα ανεκπροσώπητο 30% των από κάτω να εκμεταλλευόντουσαν αυτή την κυβέρνηση από την δική τους μεριά. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με τους υπάρχοντες όρους του λαϊκού κινήματος. Αυτό για να γίνει πρέπει η ταξική πάλη να εκδηλωθεί πολύ πέρα από τους εκλογικούς όρους, με βάση τους οποίους συνήθως αρχίζει και τελειώνει τις εκτιμήσεις της η Αριστερά. Η θεωρία του κακού και αντιλαϊκού διαχειριστή δεν είναι επαναστατική θεωρία αλλά περισσότερο ένα άλλοθι για την συνολική ήττα και ανεπάρκεια για μια καθολική ανάταση του λαού μας στα-έστω, να συμφωνήσουμε- διακριτά αυτά χρόνια της μνημονιακής υπαγωγής.

    Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

    Στη καρδιά του κτήνους της διαπλοκής


                  

    Στο σκαμνί το καρτέλ των μεγαλοεργολάβων 
    Μια είδηση που θάφτηκε από τα ΜΜΕ 
    που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των κατηγορουμένων

    Στις 21 Ιουλίου θα καθίσει για πρώτη φορά στο «εδώλιο» της Επιτρο­πής Ανταγωνισμού το παράλληλο κράτος, η σκιώδης διακυβέρνηση των μεγαλοεργολάβων, που εδώ και δεκαετίες σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτικούς τους επικεφαλής καθώς και στελέχη της δημόσιας διοίκησης στήνουν διαγωνισμούς και ροκανίζουν τα χρήματα των φο­ρολογουμένων και τα ευρωπαϊκά κονδύλια.

    Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

    Άχρηστοι, ηλίθιοι…

    Αν αυτοί ήταν μέλη του Γιούρογκρουπ
    Η χώρα δεν είχε καμία τύχη.
    Ευτυχώς δεν είναι.
                           Ιωνάθαν

    Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

    Το βράδυ της 9ης Μαΐου ήταν εφιαλτικό για τους εντεταλμένους της διαπλοκής και του πολιτικού της προσωπικού, που απεργάζονταν μέχρι την τελευταία στιγμή σχέδια αποσταθεροποίησης…
    Η απόφαση του Eurogroup να κλείσει την αξιολόγηση και να ανοίξει το δρόμο για την απομείωση του χρέους – αυτό ντε που Σαμαράς Βενιζέλος θεωρούσαν βιώσιμο – ήταν στην πραγματικότητα προδιαγεγραμμένη…
    Ο φόβος του Brexit, η καταλυτική για την ευστάθεια της Ευρώπης έξαρση του προσφυγικού, η κλιμακούμενη δυναμική του αντιευρωπαϊκού ρεύματος, η απομάκρυνση Νταβούτογλου που θεωρούνταν ως πιο φιλοευρωπαϊστής σε συνδυασμό με την αντιευρωπαϊκή υστερία του Ερντογάν, οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία αλλά και οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές, συνέτειναν σε μια αναγκαιότητα άκρως ωφέλιμη για όλους: Καμία εκκρεμότητα με την Ελλάδα και καμία κίνηση που θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχία, αταξία και ανασφάλεια…
    Η ελληνική πλευρά πιο ώριμη αυτή τη φορά, μετά τα παθήματα της πρώτης φάσης, κατάφερε με μεθοδικότητα, νομικές επεξεργασίες για κάθε λεπτομέρεια και στρατηγική να αξιοποιήσει στο έπακρο την ευνοϊκή συγκυρία και να διαπραγματευτεί από πλεονεκτική θέση…
    Η αλλαγή του χάρτη σκοπιμοτήτων, προϊόν πολιτικής απόφασης, ήταν το τελευταίο διάστημα ορατή δια γυμνού οφθαλμού από όλους πλην της ελληνικής πέμπτης φάλαγγας του Σόιμπλε και του ΔΝΤ…
    Παραδομένη στις απελπισμένες και ανεδαφικές, όπως αποδείχθηκε, επιταγές των «σκληρών» και παρασυρμένη από τα πρωτοσέλιδα της διαπλοκής, λειτούργησε ως τάγμα άχρηστων ηλιθίων, που δεν κατάφεραν να διαβάσουν εγκαίρως και επαρκώς τις διαφαινόμενες εξελίξεις 
    Ο Κυριάκος με… σκονάκια από τον Ψυχάρη ζητούσε μέχρι και την τελευταία στιγμή εκλογές, η Φώφη έβγαινε πιο δεξιά και από τον Κυριάκο, ο Σταύροςθλιβερός όπως πάντα αναζητούσε στηρίγματα όπου να ‘ναι και ο Λεβέντης έπαιζε μονότονα την ίδια κασέτα που του φύτεψαν από την πρώτη στιγμή που τον έβγαλαν στο κουρμπέτι, για κυβέρνηση τεχνοκρατών…
    «Όπου να ‘ναι πέφτει» διακινούσαν με κάθε τρόπο οι παπαγάλοι όλων των αποχρώσεων , καταφέρνοντας – μέχρις ενός σημείου είναι αλήθεια – να διαποτίσουν με το δηλητήριο της ηττοπάθειας ένα μεγάλο μέρος του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ…
    Βυθισμένοι σε μια διαρκή παραισθητική κατάσταση, πίστευαν ότι ζούμε στο 2015, άκουγαν μέχρι και την τελευταία στιγμή τον ήχο του ελικοπτέρου και ονειρεύονταν τον εφιάλτη της χώρας…
    Ξύπνησαν με τον απόηχο της συμφωνίας και αναρωτιούνται ενεοί αν φταίει η αγωγιμότητα η ο αγωγός για την κατάντια τους…
    ΠΗΓΗ : altsantiri.gr

    Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

    Θέμος Αναστασιάδης: Ένας εμποράκος του φασισμού

    o-emporakos-tu-fasismu
    «Στην Ινδία έχουν συμβεί τρομακτικά περιστατικά με γυναίκες που μαζικά τις βιάζουνε και είναι μέσα, δυστυχώς, στο DNA αυτού του…, όχι όλων, αυτού του κόσμου. Εσύ θες να είναι δίπλα σου αυτό και να ζεις με αυτό;». Ο κύριος Θέμος Αναστασιάδης, από την εκπομπή του, την περασμένη εβδομάδα, μας είπε πως είναι στο DNA κάποιων οι απόπειρες βιασμών!

    Το απόσπασμα αυτό, με τη συζήτηση που είχε με την καλεσμένη του, «έπαιξε» για μέρες. Εμείς έχουμε φτιάξει ένα ΒΙΝΤΕΟ (λιγότερο από πέντε λεπτά), όπου συμπεριλαμβάνεται και αυτό το απόσπασμα. Μαζί με αυτό, όμως, έχουμε θυμηθεί και ορισμένα άλλα, όπου φαίνονται οι απόψεις του κυρίου Θέμου Αναστασιάδη.
     όπου φαίνονται οι απόψεις του κυρίου Θέμου Αναστασιάδη.

    Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

    ΜEGA Αφιέρωμα: Θυμόμαστε 20 στιγμές που το Μεγάλο Κανάλι φλέρταρε με το Πούλιτζερ

    1931974_10208875427543180_1351508043_n


    Καταρρέει ο πυλώνας της ελληνικής δημοσιογραφίας
    Σε μια παλιά ονειρική εποχή, τότε πριν την κρίση και τα μνημόνια, το Mega αποτελούσε τον ΠΑΣΟΚ-ικό πόλο του εγχώριου μιντιακού συστήματος, το αντίπαλο δέος του πιο-ΝΔ-πεθαίνεις ΑΝΤ1. Όλα αυτά έμελλε να αλλάξουν (ή και όχι) με την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια, η οποία βρήκε το Mega να στηρίζει την Κυβέρνηση ΓΑΠ, ενάντια σε κάθε φωνή αντίθεσης.
    Κάπως έτσι, και ενώ η κοινωνική αναταραχή όλο και αυξανόταν, τα δελτία ειδήσεων και οι ενημερωτικές εκπομπές του σταθμού σιγά-σιγά άρχισαν να παίρνουν τη θέση που τους αξίζει στην καρδιά μας, ως ένας σημαντικός πυλώνας (φυσικά μαζί με ΣΚΑΪ και ΑΝΤ1) του απόπατου που αποτελεί το ελληνικό μιντιακό κατεστημένο.

    Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

    ΔΝΤ - "σύστημα" Σόιμπλε: Ο Ιανός του νεοφιλελευθερισμού.

    Αποτέλεσμα εικόνας για σοιμπλε τομσεν

      Μενέλαος Γκίβαλος

    Το τρίτο Μνημόνιο, σε συνέχεια και σε ποιοτικά "αναβαθμισμένο" επίπεδο, εμπεριείχε από τη στιγμή της υπογραφής του έναν θεμελιώδη πολιτικοκοινωνικό "πυρήνα", ένα γενετήριο μηχανισμό, ο οποίος πυροδοτούμενος την κατάλληλη "στιγμή" θα δρομολογούσε δύο μείζονος σημασίας εξελίξεις.
    Κατά πρώτον θα οδηγούσε στην πλήρη αποδυνάμωση και πιθανώς στη διάρρηξη της κοινωνικής - ταξικής πλειοψηφίας που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, στις τρεις, ιστορικά κρίσιμες, αναμετρήσεις του 2015. Κατά δεύτερον η νέα κυβέρνηση, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τη διπλή πίεση του εσωτερικού και του εξωτερικού "μετώπου", θα κατέρρεε, θα αναγκαζόταν να προσφύγει σε απαξιωτικούς για την ίδια συμβιβασμούς, ακόμη και θα ανετρέπετο... Το αφήγημα της "αριστερής παρένθεσης" θα γινόταν, επιτέλους, πραγματικότητα.
    Οι "χειρουργικού" τύπου επεμβάσεις των μνημονιακών επιταγών ήταν και είναι πλήρως στοχευμένες, ώστε να διαρρήξουν τη συνοχή του κοινωνικοπολιτικού "χάρτη" της πλειοψηφίας που στήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ.
    Κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί, νέες μειώσεις σε συντάξεις, υπερ-φορολόγηση των αγροτών, νέα μέτρα κάλυψης ελλειμμάτων, ως μια ενδεικτική αναφορά, στοχοποιούν ευθέως συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, συγκεκριμένα επαγγέλματα, ώστε κάθε μία από τις ομάδες αυτές να στραφεί κατά της κυβέρνησης.